Thanks to a great team of cycling fanatics!
|
|
| Danny Alaerts |
 |
|
|
|  |
| Vorname: |
Danny |
| Nachname: |
Alaerts |
| Nationalität: |
Belgien |
| Geschlecht: |
 |
| Wurde: |
23 Jahre |
| Geburtsdatum: |
28. September 1968 |
| Geburtsort: |
Rillaar,
Belgien |
| Todesdatum: | 8. Oktober 1991 | | Todesort: | Leuven, Belgien |
| Professional: |
|
In 1989 was de jonge beloftevolle Dany Alaerts al een verrassing toen hij na een aanvalslustige Ronde van Vlaanderen voor amateurs uiteindelijk nog 24e eindigde. Dat jaar reed hij ook nog een verdienstelijke Ronde van Oostenrijk (13e) en Giro delle Regioni (15e) en werd hij geselecteerd voor het Wereldkampioenschap op de weg voor amateurs in Chambéry.
1990 startte voor Alaerts al meteen met een 2e plaats in Brussel-Zepperen. Als aanloop naar de Ronde van Oostenrijk reed hij de Ruben Granitier Breton, rittenkoers in West-Frankrijk. Meteen werd hij opgeroepen voor het Wereldkampioenschap op de weg in het Japanse Utsunomiya. Bondscoach Freddy Helssen: ,,Alaerts is misschien wel diegene van wie men zich het snelst zou afvragen waarom hij erbij is. Ik vind dat hij in de Belgische topkoersen op een degelijk niveau presteerde. Ook in buitenlandse wedstrijden haalde hij steeds een méér dan voldoende. Rekening houdend met zijn achtste plaats in de Ronde van Oostenrijk en zijn prestatie op de Grossglockner waar hij vijfde werd mag je bovendien aannemen dat hij behoorlijk bergop rijdt. Ik geloof rotsvast in zijn mogelijkheden".
Datzelfde jaar had hij ook al een sterke Ronde van België gereden. In de aanvangsetappe naar Durbuy was Alaerts de enige die de latere eindwinaar Dimitri Nelioubin kon volgen. ,,Die Ardennenrit was een kolfje naar mijn hand. Nadien lag het terrein mi
Nochtans was het seizoen niet rooskleurig begonnen. Het begon met tendinitis in de knie, nadien volgde een griepaanval. Toen de goede conditie er eindelijk aan kwam, werd Danny tijdens een oefenrit ondersteboven gereden. Na twee weken rust moest hij afzeggen voor de Franco-Belge. Ook de Giro delle Regioni moest hij links laten liggen.
1991 werd het topseizoen voor Alaerts. Na een achtste plaats in het eindklassement van de Franco-Belge volgde een derde plaats in Hasselt-Spa-Hasselt. Nochtans had hij op meer gerekend in eerstgenoemde koers. Na vijf etappes stond Alaerts nog zesde en op de slotdag kwam er nog een zeer zware etappe naar Roubaix, met de laatste 20 kilometer gelijk aan die van de helleklassieker. Toen Alaerts aan het strijden was voor de dagzege, viel hij eerst en kort daarop kreeg hij een bandbreuk. Uiteindelijk eindigde hij nog zestiende een moest hij twee plaatsen terug in het klassement.
Daags voordien was bolletjestruidrager Alaerts ook al smaakmaker van dienst, maar de zege ging naar Martin Van Steen. Uiteindelijk zou Alaerts ook nog zijn bergtrui moeten afgeven aan de Pool Kaczmarcyk. De toon was echter gezet. In de internationaal zeer hoog aangeschreven Giro delle Regioni reed hij zich meteen in de kijker. In zowel de tweede als de derde etappe zat hij in de beslissende vlucht. Vooral in de rit naar Fano maakte hij indruk, toen hij samen met Bartoli, Rjaksinski en Julich op avontuur trok. Alaerts demarreerde op 2 km van de streep, maar Bartoli liet niet begaan. De Toscaan zou ook de sprint voor de ritzege winnen. Na de vierde rit was hij zelfs opgerukt naar een derde plaats in de stand. ,,Ik heb de Italiaanse tegenstand getest en ben tot de conclusie gekomen dat die toch niet zo zwaar doorweegt. Ik ben ervan overtuigd dat ik de eindzege in de Regioni binnen bereik heb."
Op maandag 7 oktober 1991 sloeg echter het noodlot toe. Tijdens de liefhebberswedstrijd in Haachts kwam hij zwaar ten val. Tweehonderd meter van de aankomst bleven twee van de dertien koplopers in mekaar haken. De ongelukkig Alaerts ging over de gevallen renners heen en belandde tegen een mobilhome.
De 23-jarige Rillenaar werd in kritieke toestand opgenomen in ziekenhuis Gasthuisberg in Leuven. Dinsdagmiddag 8 oktober 1991, omstreeks 11u45’ overleed hij. In het ziekenhuis werd een schedelbreuk vastgesteld, die de hersenen had beschadigd. Een spoedoperatie kon niet meer baten.
Mario Liboton was getuige van het gebeuren. ,,In het kielzog van Mario Bouwens werd er bij de achtervolgers, met het oog op de spurt voor de tweede plaats, gemaneuvreerd voor de beste posities. Op een compleet regelmatige manier overigens. Het betrof een brede tweevaksbaan. Plaats genoeg dus. Toch zijn op een bepaald moment achter mij twee renners in mekaar gehaakt.
Op zaterdag 12 oktober vond de begrafenis plaats in de Sint-Niklaaskerk van Rillar om 11 uur. Duizenden stonden erop een laatste groet te brengen. Zowat alle BWB-prominenten, Eric De Vlaeminck, Raymond Impanis, Eddy Merckx, Freddy Helssen, samen met tientallen collega’s renners en massa’s vrienden uit gans Vlaanderen waren aanwezig. Het waren ontroerende momenten wanneer even na de middag de lijkkist, gedragen door de leden van de nationale amateurselectie onder begeleiding van clubgenoten van "Hand in hand Baal" de kerk verlieten. In een druilerig weer ging het naar Danny’s laatste rustplaats.
Tom Vandenbussche
|
| |
Kennen Sie...
eine Website,
etwas interessantes oder haben Sie eine Fotografie ohne Copyright dieses Radsportlers?
Klicken Sie hier, um uns zu informieren.
|
|
