Gianni Bugno is één van de meest belangrijke renners uit het moderne wielrennen. Een compleet kampioen, hij was een heel goede hardrijder, maar ook zeer sterk in beklimmingen, sterk op alle vlakken. Bugno behaalde goede resultaten in de grote klassiekers en in de grote rondes. Hij behaalde 1 overwinning in de Giro d'Italia (en 4e plaats); 2 keer wereldkampioen op de weg (en een keer 3e); Milano-Sanremo en andere klassieker; een 2e en een 3e plaats in de Tour de France. Hij was twee jaar lang de nummer één op de UCI wereldranglijst. Hij heeft weinig gewonnen in Italië maar heel veel op Franse, Spaanse, Belgische en Duitse wegen. .

Antonio Giancane

De Vuelta ‘98 was Bugno’s afscheid aan het internationale profpeloton. In zijn allerlaatste grote ronde voerde hij ter ere van de overleden vader van Miguel Indurain nog een indrukwekkend nummer op. Als in zijn beste jaren soleerde de Italiaanse routinier op de licht stijgende weg naar Canfranc, het spoorwegstation bij de grenstunnel door de Pyreneeën naar Frankrijk, naar een memorabele etappezege. Met verstikte stem droeg hij aan de meet de zege op aan papa Indurain, die een paar dagen eerder was gestorven. "Gianni Bugno es un genio. Gianni was een groot vriend van de familie en papa was een groot vriend van hem. Mucho gracias Gianni”, schreef Miguel Indurain in zijn column in het Spaanse sportdagblad Marca.


Gianni Bugno è stato tra i maggiori interpreti in Italia del ciclismo moderno. Campione completo, dotato di grandi qualità di passista, cronoman e di scattista, forte in salita e su tutti i terreni, con gli anni Bugno punta alle grandi classiche e i grandi giri. Vanta 1 vittoria al Giro d’Italia (più un 4° posto); 2 Campionati mondiali su strada (più un 3° posto); una Milano Sanremo ed altre importanti classiche; un 2° e un 3° posto al Tour de France. Per due anni è stato numero 1 al mondo nelle classifiche UCI. Ha vinto poco in Italia e molto sulle strade di Francia, Spagna, Belgio e Germania.
Antonio Giancane

Hij begon zijn loopbaan in 1985 bij de profs als een timide juffershondje. Ruim dertien jaar later stopt hij als een grote meneer met een palmares om U tegen te zeggen.

Gianni is ongetwijfeld één van de meest gesoigneerde renners van zijn tijdvak en met een beetje meer zelfvertrouwen had hij kunnen uitgroeien tot de renner van de jaren negentig.


Bugno Gianni heeft tijdens zijn loopbaan veel emoties opgewekt.In Italië had hij 45 fanclubs , de grootste was in Monza en had meer dan 2000 leden.Er waren Bugno-fanclubs in Frankrijk, Duitsland, Spanje,Argentinië,Nederland, enz. In het jaar 1990 haalde hij de meeste overwinningen. Bugno won de Giro na drie etappezeges, twee ritten in de Tour en eindigde zevende, hij won de Wincanston Classic ,eindwinnaar van de wereldbeker, derde in Wk, vijfde in GP Zurich, enz.Het jaar 1991 was anders maar niet slechter. Bugno won dertien koersen waaronder drie ritten en een derde plaats in de Giro, kampioen van Italië, een rit in de Tour en pakte de tweede plaats in de eindstand. Hij won de wereldbekerkoers in San Sebastian en werd in Stuttgart wereldkampioen.Het jaar 1992 zou opnieuw het seizoen van Gianni Bugno worden. De wereldkampioen had zich voorgenomen zijn eerste Tour te winnen.Om dat doel te bereiken was hij weg gebleven van de Giro wat op het schiereiland niet in dank werd aanvaard. Temeer omdat zijn klassiek voorseizoen al was geflopt.Miguel Indurain domineerde echter en Bugno kon er weinig tegenover stellen.Hij miste speed in de tijdritten, miste souplesse en uithouding in de cols en finishte derde.Zijn grote rivaal Chiappucci deed nog beter.In het WK was hij opnieuw beresterk en hij klopte Jalabert en Konyshev en 14 anderen in de spurt.Na de Belgen Georges Ronsse, Rik Van Steenbergen en Rik van Looy was Bugno de vierde renner die twee opeenvolgende titels binnehaalde.
De laatste jaren van zijn loopbaan gingen bergaf door de liefdesaffaires en medicamentenaffaires.Hij had in 1994 teveel cafeïne in zijn urine.Bugno nam afscheid van de wielersport en zijn interesse gaat uit naar vliegen meer bepaald met de helikopter.


Gianni Bugno was een raadselachtig iemand, een vriendelijke maar introverte man met een ondefinieerbare blik. Hij liet zich zelden tot een verrassende of schokkende uitspraak verleiden. Leiderscapaciteiten had hij niet , miste zelfvertrouwen en het geheim van Bugno zat in zijn professionalisme.
Ivan De Ganck