De vrijbuiters van TeleVizier.

De TeleVizier-ploeg wint in 1966 de ploegentijdrit. Op kop Jos van der Vleuten en in zijn spoor rijden Gerben Karstens, Cees Haast, Huub Zilverberg, Henk Nijdam en Jo de Roo. Vanaf 1962 wordt de Tour de France, met een onderbreking in de jaren 1967 en 1968, verreden door merkenploegen. Tot die tijd staat er sinds 1936 jaarlijks een nationale Nederlandse ploeg aan de start van de "Grand Boucle", maar omdat er in Nederland geen sterke merkenploegen zijn, rijden er in 1962 maar zes Nederlanders de Tour. De beste Nederlandse renners zijn opgenomen in buitenlandse merkenploegen, zodat het moeilijk is om een Nederlandse merkenploeg van de grond te krijgen. In 1964 brengt Kees Pellenaars daar verandering in. Hij komt met de TeleVizier-ploeg op de weg en sindsdien ontbreekt er nooit meer een Nederlandse ploeg in de Tour de France.

In 1936 staat er voor het eerst een Nederlandse ploeg aan de start van de Tour de France. En vanaf dat eerste jaar spreken de Nederlandse renners ook een woordje mee. Theo Middelkamp wint meteen een bergrit en ook de volgende jaren rijden de Nederlanders niet anoniem door Frankrijk. Maar na de Tweede Wereldoorlog verliezen de Nederlanders de aansluiting met de Fransen en Italianen. In 1947 is Jefke Janssen de enige Nederlander, die de finish in Parijs haalt en het volgende jaar rijdt hij opnieuw de Tour uit. Ook Wim de Ruiter haalt dat jaar het einde, maar in 1949 geeft de hele Nederlandse ploeg voortijdig de strijd op. En in 1950 is Wim de Ruiter de enige renner, die het einde haalt. De Nederlandse wielersport verkeert in een impasse en daarom wordt er gezocht naar meer lijn en duidelijkheid in de begeleiding van de Nederlandse ploeg. Oud-renner Kees Pellenaar
Loes Pellenaars

"D'n Pel" werd Cees Pellenaars ook wel genoemd. Het lag in de bedoeling dat hij timmerman zou worden, maar Cees ging liever timmeren aan de weg. In 1934 werd hij, als amateur, de eerste Nederlandse wereldkampioen op de weg te Leipzig.

In 1936 schrijft hij in om te strijden naar de titel van Nationaal kampioen van Nederland op de weg. Dit kampioenschap werd gereden door profs, amateurs en onafhankelijken tesamen. Toen de eindstreep in zicht kwam en hij zag dat de amateur Piet Gommans toch wat meer in zijn korte beentjes had dan Cees dacht, zei hij tegen hem: "Kom Piet, laat mij dit maar winnen, jij wordt toch al kampioen van de amateurs!" Dit had hij natuurlijk nooit aan Gommans moeten vragen, want die gaf nog een tandje extra en werd Algemeen Kampioen. Cees Pellenaars mocht zich Nederlands Kampioen van de profs noemen.

In 1949 won Cees twee etappes van de Ronde van Nederland. In de Ronde van Duitsland 1950 sloeg het noodlot toe. In de achtste etappe klapte hij met een snelheid van 80 km/u tegen een truck van het Amerikaanse leger. Zwaar gewond werd hij naar het ziekenhuis van Freiburg gebracht en de pers meldde zelfs dat Cees Pellenaars het ongeluk niet overleefd had! Maar "D'n Pel" was niet klein te krijgen. Daar koersen er niet meer bij was, wierp hij zich, van 1951 tot 1957, op als ploegleider van de nationale Nederlandse equipe in de Tour de France, met aan zijn zijde de verzorger Piet van Ierlant, de mecaniciën Piet Gommans en onze jongens. Cees Pellenaars overleed in 1988 aan een ongeneeslijke ziekte.
Hetty Gommans