14 deelnames aan de Tour: 1 opgave, 2 keer derde, 2 keer vijfde, 1 keer zesde, 3 keer achtste, 1 keer elfde, 1 keer 13e, 1 keer 14e, 1 keer 15e en 5 ritzeges, waaronder één op Alpe d'Huez.
In de Ronde van Spanje drie ritzeges, 1 keer tweede, 1 keer zesde, 1 keer zevende, 1 keer 15e en 1 opgave.
Samen met Herman Van Springel in 1969 winnaar van de Trofeo Baracchi. De beste Portugese profwielrenner aller tijden. Verder ook nog 1 keer kampioen van Portugal tijdrijden, ritwinst in de Ronde van Zwitserland, 2e Dauphiné Libéré 1980, 2e Midi Libré '80 en '81.
Toen hij in 1981 opgaf in de Tour, stopte hij even met fietsen om drie jaar later als renner-ploegleider bij Lissabon te hervatten. Een jaar later sloeg het noodlot toe. Op 30 april 1984, tijdens de vijfde rit van de Ronde van de Algarve, botste hij in volle eindspurt op een hond, strompelde met een schedelbreuk toch nog over de eindstreep, maar overleed elf dagen later aan de gevolgen. Reden genoeg voor zijn geboorteplaats Torres Vedres om een Agostinho-museum te beginnen en een groot standbeeld te installeren op het plaatselijke kerkhof.

Toen hij in 1981 opgaf in de Tour, stopte hij even met fietsen om drie jaar later als renner-ploegleider bij Lissabon te hervatten. Een jaar later sloeg het noodlot toe. Op 30 april 1984, tijdens de vijfde rit van de Ronde van de Algarve, botste hij in volle eindspurt op een hond, strompelde met een schedelbreuk toch nog over de eindstreep, maar overleed elf dagen later aan de gevolgen. Reden genoeg voor zijn geboorteplaats Torres Vedres om een Agostinho-museum te beginnen en een groot standbeeld te installeren op het plaatselijke kerkhof.
"Agostinho deed geen vlieg kwaad", typeert Briek Schotte de oermens uit Portugal. "Agostinho was 1m68 groot, woog 70 kg, was behoorlijk zwaar voor een prof, maar toonde pure kracht. Hij was beginnen koersen toen hij 26 jaar was. Voordien had hij met het Portugese leger in Mozambique gevochten. In het oerwoud. Moet daar onvoorstelbare dingen hebben meegemaakt. Hij kreeg malaria, voelde granaatscherven zijn aangezicht openrijten, de camion waarin hij zat werd opgeblazen door banditos. Agostinho moest zich toen onder water wegstoppen zodat ze hem niet konden vinden, maar terwijl bijna al zijn maats stierven, geraakte hij levend en wel weer thuis. Joaquim had één nadeel: hij was niet erg snugger, had wel een hart van koekebrood, liet zich bedotten, maar was wel onmetelijk sterk", glimlacht IJzeren Briek.
Tom Vandenbussche

Agostinho , de beste Portugese wielrenner allertijden , was misschien niet de handigste aller renners doch zijn doorzettingsvermogen en moed maken van hem een van de legendes die het wielrennen al zijn charme geeft. Ingepakt en geschaafd aan alle kanten moest men hem bij wijze van spreken aan de grond nagelen om hem te dwingen tot opgave. Agostinho kwam tragisch om het leven tijdens de ronde van de Algarve in Portugal door een hond die de weg overstak. Normaal gezien had hij dat seizoen niet meer moeten rijden doch de belofte om de grote rondes te kunnen rijden met een formatie die volledig uit Portugese renners was samengesteld deed hem de fiets weer bestijgen....

Weygantt Kurt


De beelden van Lissabon die de Franse televisie rondzond toonden een begrafenis in Kremlin. Er werd een open kist getoond. Politie had de handen vol om mensen op afstand te houden. De mensen knielden rond de open kist. Velen waren aan het huilen. 'Tinho' was dood.

Joaquim Agostinho was een van de grootste Portugese wielrenners aller tijden. Hij reed 14 keer de Tour de Frnace van 1969 tot 1983, hij eindigde derde in 1978 en 1979 en hij won vier etappes in zijn lange carrière. Hij reed de Tour de France 11 keer uit en daarmee evenaart hij het record van Raymond 'Pou Pou' Poulidor. Net als Poulidor was hij heel geliefd door het volk, niet alleen door zijn reputatie van een pechvogel te zijn, hij was ook een van de meest onhandige renners van het peloton die het noodlot leek aan te trekken.

Engelands meest succesvolle Tourrenner Barry Hoban reed negen keer de Tour de France met deze populaire renner. 'Hij zegt: Het is een echte tragedie. Hij was het soort renner waarvan je dacht dat hij onverwoestbaar was. Ik zal altijd zijn glimlach blijven herinneren. Hij bleef lachen ook al was hij ingepakt met verband. Tinho was niet de handigste renner, maar hij was heel sterk. Hij heeft meer dan zijn deel gehad in de valpartijen, maar hij bleef altijd maar doorgaan. Je zou hem de grond moeten inboren vooraleer hij dacht aan opgeven.

Ik kan me één gebeurtenis herinneren toen hij de huid van zijn armen en benen had verbrand. De brandwonden van een valpartij zijn uiteraard pijnlijk en het is heel moeilijk om zo te slapen. De volgende morgen zag ik Tinho aan de start. Hij was van kop tot teen overgoten met mercurochroom. Heb je geslapen? Vroeg ik? Nee, lachte hij, Ik zal wat harder moeten proberen!.

Agostinho was een van de vele profs in het circuit die het in zijn jeugd niet makkelijk heeft gehad, maar dat heeft hem hard gemaakt. De trieste ironie is dat deze schijnbaar onverwoestbare mand zijn leven tot een einde heeft gebracht in zijn eigen Volta a Algarve. Een hond deed hem ten val komen dicht bij de finish. Eigenlijk was hij toen al gestopt met wielrennen, maar men had hem gevraagd om kopman te zijn van een Portugese ploeg voor de grootste wedstrijden. Hoewel niemand zijn ware leeftijd heeft kunnen achterhalen de meeste geschiedenisboeken zeggen dat hij geboren werd in 1943.
Frank Brown