27-12-2023	de Wielersite Rankings	Eintagsrennen	2006	3.60
27-12-2023	de Wielersite Rankings	Bergen	2006	0.60
17-02-2024	8. Etappe Tour de Langkawi	Etappen		8.00
17-02-2024	Tour de Langkawi	Rundfahrten		45.00
04-06-2024	4. Etappe International Presidency Turkey Tour	Etappen		2.00
03-06-2024	Larciano	Eintagsrennen		3.00
30-05-2024	19. Etappe Giro d'Italia	Etappen		1.00
15-10-2023	Giro della Romagna	Eintagsrennen		1.00

Het is een septemberdag in 1999, een verschrikkelijke dag, zo werd aangekondigd althans, vooral in het noorden van Spanje, meerbepaald in de Asturias, in de fantastische Cordillera Cantabrica. De renners in de Ronde van Spanje stonden paraat voor de achtste etappe van hun ronde. Deze keer geen aankomst bovenop de legendarische zwarte meren van het bekende bedevaartsoord Lagos de Covadonga, maar wel een aankomst bovenop een col die niemand kende: El Angliru-La Gamonal.



,,Bij de beesten af,”, luidde het bij diegenen die de klim hadden verkend. Abraham Olano, de eindwinnaar van 1998, reed de klim naar boven, al moet je dat ‘reed’ wel enigzins relativeren. Abraham moest veelvuldige keren afstappen. Een brokje legende in moderne tijden? Toch wel. Slierend naar beneden van de steile Alto de Cobertoria, waar topfavoriet Fernando Escartin ten val kwam en werd afgevoerd naar het ziekenhuis.



Daarna de Alto de Cordal, in alles een kleine broer van de slotklim. Smalle, steile kronkelwegeltjes in ruw asfalt. Wild slingerend doorheen een vijandige, onheilspellende natuur, gehuld in mistflarden. Een respectabele col, maar toch klein bier in vergelijking met wat komen moest. De Alto de El Angliru-La Gamonal: De zwaarste col ter wereld?



,,Welkom in de hel”, stond er in gele letters op het wegdek, vlak voor het begin van de zwaarste brokken. Toen de eerste beelden verschenen op televisie, wist niemand hoe de zaken ervoor stonden. Men wist alleen dat het groepje Olano-Ulrich en de andere favorieten nog samen zaten aan de voet van de slotklim, net voor Abraham Olano en Kurt Van De Wouwer vielen. Olano kon evenwel nog terugkeren.



Voor deze groep waren er enkele vluchters, waaronder ook Danielle Nardello, die tijdens de beklimming van de Cordal weer werd bijgehaald. Aan de voet van de slotklim bleef er nog één man voorop: de onbekende Moldaviër van Liquigas, Ruslan Ivanov. In ‘98 was hij al Moldavisch kampioen geworden op de weg en in het tijdrijden, maar wat stelde dat voor. Naast Ivanov heb je in Moldavië alleen maar ene Igor Pugaci maar voor de rest. Ivanov kon het nog enkele kilometers uitzingen, maar de laatste negen kilometer waren er te veel aan.



Op dat moment snelde Pavel Tonkov hem letterlijk voorbij. Ruslan stond stil. Geen minuut later werd hij in de steek gelaten door het eerste achtervolgende groepje met Heras, Rubiera, Jimenez, Ulrich en Liquigas-ploegmaat Nicola Miceli, die even later echter ook moest lossen en nooit meer zou terugkeren. Terwijl Jimenez, ten koste van Tonkov, de bloemen op het podium ging halen, kwam Ivanov binnen: 27 op 7’33”. Niet slecht. Ivanov zou Madrid echter niet halen.
Tom Vandenbussche