Met de winst in de zesdaagse van Milaan, nam Paolo Bettino definitief
afscheid van zijn fans. Zijn laatste wedstrijd op de weg was het WK in Varese.
Het afscheid kwam dan ook eerder onverwacht. Wat we van
Bettini zeker zullen onthouden is zijn rijk gevulde erelijst, zijn
grinta, het vermogen om zelfs als kopman knecht te spelen en vooral zijn
veelzijdigheid. Hieronder kan je let leven en werk van Bettini vinden.
Paolo Bettini wordt geboren in het Italiaanse Cecina (Livorno) op 1 april
1974.
Bij de beloften wint Bettini in 1996 een etappe in de Baby Giro en valt
met een 4de plaats net naast het podium op het JwK voor beloften in
Lugano.
In 1997 zet hij zijn eerste stappen bij de profs Hij krijgt een contract
bij het Maglificio MG Techogymteam van manager en "ijzeren sergeant"
Giancarlo Feretti en wordt ploegmaat van Michele Bartoli. In dat jaar
wordt hij 25ste in de wedstrijd Drie Valleien Varese en 25ste in de Ronde
van Italië. Maar dat eerste jaar dient vooral om het vak van wielrenner
te leren en daar maakt Paolo dan ook dankbaar gebruik van.
In het tussenseizoen 1997-1998 verandert het team van sponsor en
sportschoenenfabrikant Asics prijkt op het shirt. In 1998 zal Bettini ook
zijn eerste overwinning behalen. Hij wint de 4de rit in de Ronde van
Romandië. Voor wat de ereplaatsen betreft is hij al vroeg in vorm. In
februari wordt hij 8ste in de eindstand van de Ronde van de Middellandse
Zee en in de Italiaanse openingsklassieker Trofeo Laigueglia wordt hij
3de. Hjj wordt 24ste in de Catalaanse Week,maar in de Ardense klassiekers
komt hij niet meteen uit de verf, maar daar wordt dan ook de kaart van
kopman Bartoli getrokken. Bartoli wint dan ook voor de tweede
opeenvolgende keer Luik-Bastenaken-Luik. In de Ronde van Romandië waar hij
die ritzege behaalt, wordt hij 45ste maar hij laat in de Ronde van Italië
voor het eerst echt zijn wielertalent zien en rondt de Giro af met een 7de
plaats in de eindstand. In de augustusperiode presteert Paolo dan weer
regelmatig met een 8ste plaats in de Ronde van Denemarken, een 12de plaats
in de HEW-Cyclassics in Hamburg en een 8ste plaats in het Kampioenschap
van Zürich. In de coppa Sabatini wordt hij nog 8ste. Hij rijd talle
najaarsklassiekers mee evenals het WK maar daar haalt hij geen
spraakmakende uitslagen.
In 1999 verhuist hij van Asics naar Mapei-QuickStep en wordt er samen met
zijn kopman Bartoli ploegmaat van onder meer Johan Museeuw, Tom Steels,
Wilfried Peeters, Franco Ballerini en Andrea Tafi. Ofschoon Paolo
verscheidene komannen dient, behaalt hij toch vijf overwinningen. Hij is er
al weer vroeg bij met winst in de openingsrit in Tirreno-Adriatico, waarin
hij 33ste in de eindstand wordt. Hij wint ook een etappe in de Memorial
Mario Cecchi Gori. Maar in Luik-Bastenaken-Luik is Paolo bevoorrechte
getuige van de strijd tussen zijn kopman Michele Bartoli en Fank
Vandenbroucke. Beiden vechten die wedstrijd een duel uit op de Côte de La
Redoute en op de Côte de Saint-Nicolas, waar Franky Boy de verzamelde
tegenstand vernedert en op weg is naar de zege in Ans. Bettini wordt
daarin 5de. Via de GP van het Kanton Argau in Zwitserland (9de) en
deRonde van Romandië (28ste), gaat hij naar de Ronde van Italië waar hij
44ste wordt. Augustus begint hij weer sterk met winst in de openingsetappe
in de Ronde van Galicië, 11de in de Classica San Sebastian, 12de in de
HEW-Cyclassics in Hamburg en 4de in het Kampioenschap van Züricht, waar de
onbekende Pool Giasdowski wint en waar hij na het overschreiden van de
aankomstlijn haast van zijn fiets stuikt. Daarna wordt hij 7de in Plouay,
In de Vuelta wordt hij 32ste en daarmee legt hij concitioneel de basis
voor wat nog komen moet. De Ronde van Lucca wint hij en pakt er naast de
eindzege ook één ritzege. Hij wordt 14de in Parijs-Tours, 2de in
Milaan-Turijn en 9de in de Ronde van Lombardije.
Het seizoen 2000 opent Bettini al vroeg met ritwinst in de Spaanse Trofeo
Sloer, twee ritzeges in de Memorial Cecci Gori, eveals de eindstand in dze
Italiaanse rittenkoers. Hij wordt 40ste in Milaan-San Remo en 19de in
Milaan San remo.
Maar in Luik-Bastenaken-Luik valt zijn knechtenlivrei definitief af. In de
finale rijdt hij samen met David Extebarria en Davide JRebellin in de
finale. Rebellin is de gedoodverfde favoreiet voor de Doyenne maar in de
spurt kan Paolo beiden de baas. Meteen haalt hij zijn eerste grote zege
binnen.
Een weekje later wordt hij 14de in de Amstel Gold Race.
En nu op naar het tweede hoogepunt uit Paolo's jaar 2000: de Ronde van
Frankrijk. In de finale van de 9de rit van Agen naar Dax rijdt hij op kop
met de Belg Geert Verheyen, de Spanjaard Vidal en de Fransman
Didier Rous. Aan de aankomst is Paolo de snelste voor Verheyen, Vidal en
Rous.
Weliswaar rijdt hij de Tour niet uit, maarhij komt er wel moet een goede
conditie terug. Het wordt 12de in de HEW Cyclassics in Hamburg, 4de in de
Classica San Sebastian waar hij in de finale Erik Dekker moet laten gaan
en naar winst ziet rijden, 25ste in het Kampioenschap van Zürich. In
oktober wordt hij 9de in de wegritop de Olympische Spelen in Sidney
Australië, 4de in Parijs-Tours waarzijn ploegmaat Andrea Tafi een groot
nummer opvoert en wint, 9de op het WK in Plouay en 10de in de Ronde van
Lombardije.
Het wielerseizoen 2001 voor Paolo begint al vroeg en vooral ver van huis. Hij
wordt tweede in de Ronde van Langkawi op Maleisië en hij wint er twee
etappes. Zijn volgende grote afspraak is Milaan-San Remo en hij bereidt
zich voor op de Primavera via Tirreno-Adriatico, waar hij 45ste wordt.
Milaan-San Remo is de langste maar ook de meest nerveuze koers van het
jaar. Sommigen noemen hem een snertkoers, Zelfs Jo Planckaert noemde deze
koers ooit een strontkoers. Het verloop is voorspelbaar: een vroege
ontsnapping, een nerveuze finale waar de boel pas op de Poggio ontploft en
daarna is het steevast massaspurt. De Primavera 2001 past perfect in dat
stramien,maar één detail ontbreekt: een vamparti aan de aankomst. Bettini
zit deze keer goed geplaatst,maar door een schuiver van ploegmaat zanini
gaat het halve pak tegen de gewijde grond van de Via Roma. Fietsen en
renners vliegen in het rond en in het geharrewar kan Erik Zabel net
recht blijven en pakt zijn vierde zegetuil op de Via Roma.Ook Bettini moet
acrobatentoeren uithalen maar blijft recht en wordt 5de.
In de Vlaamse wedstrijden presteert hij niet onaardig: met een 12de
plaats in Dwars door Vlaanderen,gewonnen door marathonontsnapper Niko
Eeckhout en een 23ste plaats in de Ronde van Vlaanderen kan hij best
tevreden zijn. Ongeveer dezelfde prestaties in de Waalse klassiekers :
20ste in de Waalse Pijl en 15de in Luik-Bastenaken-Luik.
Via een 38ste plaats in de Ronde van Zwitserland, gaat hij naar de Ronde
van Frankrijk, waar hij 70ste wordt. Wel komt Paolo met een goede conditie
uit de Tour. In de classica San Sebastian wordt hij 13de, in de
HEWCyclassics kan hij zich handhaven in de koers en wordt zesde in de
massaspurt, gewonnen door Erik Zabel. Via een 5de plaats in de dire
Valleien Varese gaat hij naar Zwitserland.
Het Kampioenschap van Zurich is een zware wedstrijd, maar toch kan Bettini
perfect standhouden en in de finale ontsnapt hij samen met de duitser
ullrich, de Spanjaard Fernando Escartin en Francesco Cassagrande. De vier
hebben een kleine voorsprong en kunnen spurten voor de zege en in die
spurt is Paolo de beste.
Over zijn najaar kan hij zeer tevreden zijn : hij wint de Coppa Placci,
wordt 5de in de Ronde van Latuim, wordt 3de in de Coppa Sabatini en 4de in
de Ronde van Lucca, waar hij een etappe wint.
Het WK op de weg is altijd een bijzondere koers. Al jaren zijn de
Italianen favoriet en in 2001 is het niet anders. Vooral van Bartoli
wordt veel verwacht en vooral Bartloi en Simoni zijn de absolute kopmannen
voor de Italianen in en rond Lissabon waar het WK dat jaar doorgaat. En in
de laatste ronde gebeurt het: Gilberto Simoni ontsnapt en lijkt op weg
naar de wereldtitel, maar dat is buiten de waard van Paolo Lanfranchi
gerekend, die achter zijn kopman aangaat en zo het peloton terugbrengt.
Wat volgt is een massaspurt en daarin is Oscar Freire, op dat ogenblik
sukkelend met rug en knie, de beste en mag zich voor de tweede keer
wereldkampioen kronen. De tweede plaats van Paolo Bettini is een zeer
magere troostprijs voor de Squadra Azzuri.
Met een 20ste plaats in de Ronde van Lombardije, sluit Paolo Bettini het
seizoen 2001 af.
2002 begint zeer sterk voor Bettini met drie overwinningen. Hij wordt de
beste in de eindstand van de Ronde van de Ligurische Kust en wint er twee
ritten. Daarna rijdt hij een sterke finale van de Omloop Het Volk, maar in
de finale moet hij passen op een aanval van Peter van Petegem. Enkel
Frank Hoj kan de Brakelnaar volgen en in de spurt haalt de Peet het voor
de vierde keer in de Belgische openingsklassieker. Bettini wordt toch nog mooi vijfde. Blijkbaar hebben de inspanningen weing vat op hem, want daags erna wordt Bettini 11de in Kuurne-Brussel-Kuurne. In Tirreno-Adriatico
wint hij een etappe, maar in Milaan-San Remo wordt hij amper 50ste.
In de Vlaamse klassiekers laat Mapei-Quick Step, de ploeg van Museeuw en Bettini zich nadrukkelijk zien. In de E2-Prijs in Harelbeke zijn Miseeuw
en Bettini mee in de finale, maar op een uitval van de Italiaan Pieri, kan
alleen Jo Planckaert een gepast antwoord geven. Museeuw en Bettini moeten passen. Zij doen nog wat ze willen, maar Pieri en Planckaert zijn die dag te sterk. In de spurt haalt Pieri het van Planckaert en luttele seconden later zijn Museeuw en Bettini respectievelijk derde en vierde.
In de Ronde van Vlaanderen wordt Bettini 16de, in de Waalse Pijl zelfs
37ste.
De finale van Luik-Bastenaken-Luik wordt gekleurd door zes renners:
Basso, Codol, Kessler, Celestino, Garzelli en Bettini. Verschillende
aanvalgspogingen doen het kopgroepje uiteenspatten en het zijn Garzelli en
Bettini die nog voorlp kunnen blijven. Tot een echte spurt tussen de
ploegmaats komt het niet en het is Bettino die voor de tweede keer in zijn
loopbaan de Doyenne wint.
In de Amstel Gold Race wordt Bettini 8ste. En dan is het wachten tot eind
juli. Paolo staat aan de start van de Ronde van het Waalse Gewest en wint
er de openingsetappe. Hij left er de basisvoor de eindzege in dezelfde
rittenwedstrijd. In de HEW Cyclassics wordt hij 1de in de massaspurt,
gewonnen door ploegmaat Johan Museeuw. In de classicaSanSebastian wordt
Bettino 7de en in het Kampioenschap van Zurich moet hij enkel Dario Frigo
laten voorgaan voor de zege.
In september wordt Paolo 10de in de Coppa Placci, maar in de Coppa Sabatin,
de Ronde van Laqtium en ineen etappe van de Ronde van Lucca ishij veruit
de beste. Het seizoen 2002 wordt iets middelmatiger afgesloten met een
19de plaats in Parijs-Tours, een 16ste plaats op het WK in Zolder, waar
landgenoot Mario Cipolini de wereldtitel pakt en een 30ste plaats in de Ronde van Lombardije.
Mapei kondigde in de Tour van 2002 aan met wielersponsoring te stoppen en co-sponsor Quick Step wordt hoofdsponsor
van een Belgisch team met manager Patrick Lefevere en met onder meer Johan
Museeuw, de tweedejaarsprof Tom Boonen, neo-prof Nick Nuyens en met een
rist Italianen waaronder Paolo Bettini.
Zijn seizoen begint hij traditioneel in Italie met een 4de plaats in de
Ronde van de Etruskische Kust. Daarna pakt hij eindwinst in de Ronde van
de Middellandse Zee en wordt 4de in de Trofeo Laigueglia, de
openingsklassieker in Italië en met een 5de plaats in de Ronde van de
Haut-Var is hij klaar voor de Belgische openingsklassiekers.
De Omloop Het Volk is zeer belangrijk voor Quick Step-Davitamon. In beeld
komen en meespelen in de finale van deze wedstrijd is een absolute must.
En dat gebeurde dan ook. Vijf renners gaan de finale in. Het zijn Johan
Museeuw, Frank Vandenbroucke, Tom Boonene en Paolo Bettini van Quick Step
en de Nederlander Max van Heeswijk van US Postal. De overmacht is
indrukwekkend en naarmate aankomstplaats Lokeren in zicht komt, wordt duidelijk dat de winnaar zeker niet Van Heeswijk gaat noemen. In de finale plaatst Museeuw een demarrage en Bettini stopt voorbeeldig af voor zijn
kopman. Museeuw mag voor de tweede keer in zijn loopbaan de Omloop Het
Volk op zijn naam schrijven. Bettini wordt in de spurt tweede tegen van
Heeswijk en iets later komen Vandenbroucke en Boonen hun opwachting maken.
Via een 5de plaats in Tirreno-Adriatico bereidt Paolo zich voor op de
Primavera.
Op de Poggio muist Paolo er vanonder met ploegmaat Luca
Paolini en met Mirko Celestino. In de afdaling met Paolini een tweetal
seconden toegebven, maar in de spurt haalt Bettini het van Celestino.
Daarmee schrijft hij zijn derde klassieke zege op zijn palmares, maar voor
een Italiaan is het winnen van de Primavera bijzonder belangrijk.
Via een 2de plaats in de GP van het Zwitserse Gippingen en winst in het
Italiaans kampioenschap gaat de Krekel, zijn bijnaam en zo genoemd naar
zijn scherpe stemtimbre, naar de Ronde van Frankrijk, waar hij 48ste
wordt.
En dat hij met een topconditie de Tour verlaten heeft, zullen ze geweten
hebben. De HEW Cyclassics in Hamburg wint hij in een spurt met vijf tegen
Rebellin, Ullrich, Igor Astarloa en Celestino. De Classica San Sebastian
wint hij in de spurt tegen zijn landgenoot Ivan Basso.
In het Kampioenschap van Zürich, dat dan al Züri Metzgete heet, moet hij
enkel winnaar Daniele Nardello en Jan Ullrich laten voorgaan. Hijzelf
wordt derde.
In Parijs-Tours valt Bettini net buiten de toptien met een 11de plaats, de
wedstrijd wordt gewonnen door Erik Zabel. Een week later, op het WK in het
Canadese Hamilton valt hij net van het podium. De Spanjaard Igor Astarloa
wordt wereldkampioen, zijn landgenoot Alejandro Valverde wordt vijf
seconden later tweede voor onze landgenoot Peter Van Petegem, Paolo
Bettini en de rest van het hele pak.
Door zijn regelmatigheid in de Wereldbeker en vooral door zijn drie zeges
in dat klassement wordt hij er eindwinnaar voor de Nederlander Michael
Boogerd en onze landgenoot Peter Van Petegem. In oktober wintt hij de
eerste Flandrien, een trofee die hij ontvangt nadat de lezers van Het
Nieuwsblad hem kiezen als de beste renner van 2003.
Het wielerseizoen 2004 begint voor de Krekel in Spanje meteen 5de plaats
in de Trofeo Mallorca en via ritwinst in de Ronde van de Middellandse Zee
en een zesde plaats in het eindklassement, gaat het richting Belgisch
openingweekend.
Eind februari kan het in België nog behoorlijk winteren en dat mogen de
organisatoren van de Omloop Het Volk in 2004 ondervinden. Twee dagen voor
de start van de wedstrijd, wordt ons land getroffen door een zwaar
winteroffensief en het valt heel wat sneeuw. Die sneeuw wil maar niet
smelten en op zaterdagmiddag beslissen de organisatoren één uur voor de
start in Gent om de koers af te blazen. Veel te gevaarlijk met die sneeuw-
en ijzeltoestanden op de kasseien. Gelukkig zijn de weersomstandigheden
daags nadien iets beter en kan Kuurne-Brussel-Kuurne wel doorgaan, maar
het is heel die dag barkoud. Quick Step-Davitamon laat zich zien in de
wedstrijd en in de finale rijdt Bettini een sterke koers. Maar in de
plaatselijke ronden in en om Kuurne moet hij wel passen op een uitval van
Steven De Jongh, dan nog rijdend voor Rabobank. Paolo kan beslag leggen op
de tweede plaats.
Bettini bereidt zich voor op Milaan-San Remo in Italië waar de
weersomstandigheden een heel stuk beter zijn. In Tirreno-Adriatico
bewijzen twee topfavorieten dat ze in vorm zijn. Alessandro Petacchi wint
drie massaspurten, Bettini wint er twee en na afloop van de vierde rit in
Paglietta neemt hij de leiderstrui van Oscar Freire over, die hij niet
meer afstaat.
Milaan-San Remo wordt een festival voor spurters. In een massaspurt wint
Oscar Freire de Primavera voor Zabel, O'Grady en Petacchi en Bettini wordt
toch nog achtste.
In de Ronde van Vlaanderen wordt Bettini 9de en hij helpt zijn kopman Tom
Boonen in de finale. Maar die kan niet verhinderen dat Steffen Wesemann,
LeifHoste en Dave Bruylandts wegrijden met de Muur van Geraardsbergen in
zicht. Deze drie blijven voorop en het is Wesemann die het haalt in de
spurt tegen onze tweelandgenoten, die ongelooflijk hun best doen om mekaar
in het verlies te rijden.
Bettini moet het in de Amstel Gold Race opnemen tegen zijn landgenoten
Rebellin en Di Luca. Het is ook eerstgenoemde die wint op de Cauberg in
een langgerekte spurt tegen Michael Boogerd. Bettini wordt korte tijd
later 3de en kan zijn landgenoot Di Luca en Peter van Petegem van het
podium houden. In Luik-Bastenaken-Luik wordt Paolo nog 22ste.
Via winst in het avondcriterium van het Noord-Franse Calais en ritwinst in
de Ronde van Zwitserland, gaat het richting Ronde van Frankrijk waar hij
58ste wordt.
En wat na de Tour komt, mag gezien worden. De HEW Cyclassics in Hamburg
eindigt op een massaspurt en daarin is Stuart O'Grady net ies sneller dan
Bettini. In de Classica San Sebastian moet Paolo weer zijn meerdere
erkennen in Miguel Angel Martin Perdiguero, die met de winst gaat lopen.
Zijn derde tweede plaats haalt hij in het Kampioenschap van Zürich en deze
keer is de winnaar weer een Spanjaard. Zijn naam : Juan Antonio Fleccha.
Het hoogtepunt in de loopbaan van een sporter zijn de Olympische Spelen.
2004 is een Olympisch jaar en de zomerspelen worden in en om Athene
georganiseerd. De wegrit belooft een zware brok te worden. Vooral de hitte
en de lichtvervuiling kunnen de koers bijzonder zwaar maken. Maar die dag
heeft de Krekel er weinig last van want in de finale gaat hij er vanonder
met de Portugees Paulihho. Beiden blijven voorop en op het einde laat
Bettini de Portugees alleen achter en wint Olympisch goud. Sergio Paulinho
wordt tweede en Axel Merckx wordt derde en haalt één van de drie gouden
medailles voor ons land binnen op die Spelen.
September begint hij met een criteriumzege in het Nederlandse Almere. Dat
Bettini een zeer goed helper is, bewijst hij in Parijs-Brussel. In de
finale van de klassieker der beide hoofdsteden staat hij zijn jonge
ploegmaat Nick Nuyens bij en nadat onze landgenoot een aanval plaatste op
de Keperenberg in Dilbeek, pareert Paolo perfect alle tegenaanvallen en
stopt voorbeeldig af. Nick Nuyens beleeft dankzij de hulp van Paolo in de
achtergrond zijn absolute hoogdag met de winst van een klassieker.
Met ritwinst en een 9de plaats in de eindstand van de Circuit Fraco-Belge,
is hij klaar voor de najaarsklassiekers.
Parijs-Tours is traditioneel een wedstrijd voor spurters maar die dag is
er eentje veel te sterk. Erik Dekker die met een marathonontsnapping net
uit de greep van het massaspurtende peloton kan blijven. Bettini wordt
6de. De Krekel wordt nog 29ste in de Ronde van Lombardij en dat is
voldoende om voor de tweede keer de wereldbeker wielrennen op zijn naam te
schrijven. Maar in de UCI-ranking moet hij wel zijn landgenoot Damiano
Cunegolaten voorgaan die dankzij winst in die Ronde van Lombardije de
leiding overneemt van Bettini.
In de winterperiode ondergaat het Quick Step-team een aantal wijzigingen.
Vooral het shirt zal er anders uitzien. Quick Step blijft op de trui
staan, maar Davitamon wordt ingeruild voor matraskernenspeciallist
Innergetic. Vanaf dan hebben de renners uit het team een goede nachtrust,
wat een gunstig gevolg moet hebben op hun prestaties.
Maar dat voorjaar wil het niet meteen lukken voor de Krekel. Hij wordt nog
wel 7de in de Ronde van Mallorca, maar met een 85ste plaats in
Tirreno-Adriatico, een 42ste plaats in Milaan-San Remo en Waalse Pijl en
een 37ste plaats in de Amstel Gold Race kan hij moeilijk tevreden zijn.
Gelukkig komt de kentering in Luik-Bastenaken-Luik. De zege mag dan voor
Alexander Vinokourov zijn, toch wordt Bettini zelf vierde. Met diegoede
prestatie kan hij terugkeren naar Italië.
In de Ronde van Italië komt hij pas echt aan de oppervlakte. In de tweede
etappe van Reggio Di Calabria naar Tropea is het al prijs. Het is een
vlakke rit met een steile slotklim. Voer voor de spurters en dat betekent
dat Petacchi weer een zekere ritzege binnen heeft. Zijn ploegmaats brengen
hem naar de slotkilometer maar Petacchi verslikt zich compleet in de
steile klim. Enkel Paolo Bettini kan hem nog voorbij zoeven en pakt
ritwinst en mag ook de roze trui aantrekken. Vier dagen mag hij in het
roze shirt rond rijden, een waar feest bij zijn ploeg Quick Step, dat voor
de gelegenheid de volgwagens in een roos kleurtje laat spuiten. Hij rijdt
de Giro uit en wordt daarin 38ste en neemt de puntentrui mee naar huis.
En dan meteen naar de maand augustus. Zijn volgend doel is het WK in
Madrid. Hij begint al sterk aan zijn voorbereiding door op magistrale
wijzehet Kampioenschap van Zurich te winnen. Hij rijdt zijn dichtste
belagers Samuel Sanchez, Di Luca, Bernucci en Frank Schleck op meer dan
drie minuten. Ook in de Ronde van Spanje laat hij zich van zijn beste
zijde zien. In de 16de rit van Leon naar Valladolid, wint hij in een
massaspurt van Alessandro Petacchi. Dat doet het meste verhopen voor het
WK waar hij voor de Italianen de absolute kopman is en titelambities
heeft.
Maar op het WK in Madrid loopt het anders. In de slotronde gaat hij mee
met een kopgroepje en alles ziet er zeer gunstig uit. Achter het
kopgroepje hergroepeert het peloton zich en het zijn vooral Philippe
Gilbert en Peter Van Petegem die zich uit de naad rijden om de ontsnapte
vermetelingen tot de orde te roepen. Wat lukte in de laatste rechte lijn
en wat Tom Boonen de wereldtitel oplevert Bettini zelf wordt 13de. Het
seizoen 2005 sluit hij sterk af met winst in de Ronde van Lombardije, waar
hij in de spurt wint tegen Gilberto Simoni, Frank Schleck en Gianpaolo
Caruso. Hij wordt 8ste in de eindstand van de Protour.
Traditioneel begint hij zijn voorbereiding in het zuiden van Europa en hij
wint dan al de Trofeo Soller in Spanje en de Grote Prijs van Lugano in
Zwitserland. Daarnaast wordt hij nog 10de in de Trofeo Laegueglia, de
Italiaanse opener.
Via Tirreno-Adriatico gaat het naar de Primavera. In de Tirreno laat hij
zich opmerken met twee ritoverwinningen. Hij wint de openingsetappe in en
om Tivoli in een massaspurt. Daags erna doet hij het nog eens over in de
rit van Tivoli naar Frascati. In de derde etappe moet hij zijn
leiderstrui afstaan aan Oscar Freire.
Milaan-San Remo is voor de ploeg een groot succes. Bettini en Boonen zijn
de kopmannen en bijna doet Boonen het dan ook nog in de spurt maar hij
raakt wat ingesloten. Gelukkig kan ploegmaat "Pippo" Filippo Pozzato het
nog afmaken. Zelf wordt Paolo 75ste.
In de Ronde van Vlaanderen wordt voluit de kaart Boonen getrokken. Tijdens
de wedstrijd toont Bettini zich de trouwe helper in het team en loodst
Boonen in de finalenaar een gunstige uitgangspositie. Nog voor de Muur van
Geraardsbergen gaan Boonen en Hoste er vandoor. Beiden blijven samen en op
de Hallebaan in Meerbeke is Boonen de snelste in de spurt. Bettini eindigt
nog 7de.
In de klimklassiekers wordt voluit de kaart Bettini getrokken. In de
Amstel Gold Race is hij mee in de finale, maar op een aanval van de
Luxemburger Frank Schleck heeft hij geen antwoord in huis. Schleck
zegeviert, Bettini wordt 8ste. Tijdens de Waalse Pijl rijdt hij wat achter
de feiten aan maar wordt toch nog 12de. Maar de beste prestatie levert de
Krekel in Luik-Bastenaken-Luik. In de finale speelt hij voluit meer maar
in de spurt in Ans moet hij enkel Alejandro Valverde laten voorgaan voor
de zege.
In de Ronde van Italië wint hij in een massaspurt de 15de rit van Mergozzo
naar Brescia. In de eindstand wordt hij 56ste en voor het tweede
opeenvolgende jaar mag hij zich eindwinnaar noemen van het
puntenklassement.
Op zondag 25 juni mag hij zijn collectie kampioenstruien weer wat
uitbreiden want op die dag wordt hij voorde tweede keer in zijn carrière
kampioen van Italië op de weg.
Zijn voorbereiding op het WK in Salzburg loopt over Spaanse wegen. In de
ronde van Spanje is het al prijs in de tweede rit van Malaga naar Cordoba.
Hij wint deze rit in een massaspurt en meteen is de verzamelde tegenstand
gewaarschuwd : de Krekel zal geen bijrolletje vertolken in Salzburg, wel
integendeel.
Voor het WK is Bettini dan ook de uitgesproken kopman van de Squadra
Azzuri. De wedstrijd zelf, komt wat traag op gang maar de finale is dan
weer wervelend. Aan het eind van het WK ziet het er naar uit dat het op
een massaspurt gaat uitdraaien, maar dat is buiten Bettini gerekend. Paolo
glipt er in de laatste kilometer vandoor en Erik Zabel springt mee. En dat
voor het oog van de Spanjaarden Sanchez en Valverde die hun uiterste best
doen om de twee vluchters nog bij te halen. Maar Bettini is ijzersterk en
wordt voor de eerste keer in zijn loopbaan wereldkampioen. Een droom komt
uit.
Maar hij kan amper een goede week genieten van zijn droom, de wereldtitel.
Op maandag 2 oktober raakt zijn 42-jarige broer Sauro in de buurt van het
Italiaanse Bibbone betrokken in een verkeersongeval en sterft. De vreugde
slaat om in immens verdriet. Het was immers zijn oudere broer Sauro die
hem aanzette en door en door steunde om wielrenner te worden.
Als eerbetoon aan zijn overleden broer rijdt hij een dijk van een Ronde
van Lombardije. Hij kent die dat het einde van zijn krachten niet en in de
finale moet de verzamelde tegenstand er dan ook aan geloven. Een passender
eerbetoon aan zijn overleden broer door deze koers te winnen bestaat niet.
Bettini eindigt het seizoen als 8ste in de Protour.
Vandaag vind je hieronder de slotaflevering uit het sportleven van Paolo
Bettini. Hierin zullen de jaren 2007 en 2008 de revue passeren.
Het seizoen 2007 van Bettini begint ver over zee. Quick Step rijdt de
Ronde van Californië en daarin wint de kersverse wereldkampioen een
etappe.
Het voorjaar van Bettini ziet er qua prestaties weer zwakjes uit. Overal
wordt hij wel als wereldkampioen toegejuicht door de wielermassa, maar die
enorme bijken van sympathie zetten zich niet om in prestaties. Te bewijze
daarvan een 87ste plaats in Tirreno-Adriatico, een 33ste plaats in
Milaan-San Remo, een 24ste plaats in de E3-Prijs in Harelbeke, zijn
verjaardag vieren met een bos bloemen, gekregen van de organisatoren van
de Brabantse Pijl aan de start in Zaventem. Onderweg stapt de Krekel zelfs
af en laat zijn ploegmaats zwoegen op het zware parcours op en rond de
Alsemberg. Verder nog een 21ste plaats in de Ronde van Vlaanderen.
Gelukkig komt er wat beterschap met de Ardense klassiekers in zicht. In de
Amstel Gold Race kan hij mee met de besten, maar op de Cauberg met hij
onder meer Di Luca, Rebellin en diens ploegmaat Stefan Schumacher laten
gaan, die ook deze klassieker wint. Bettini wordt zevende. Een week later
staan dezelfde tenoren tegenover mekaar in Luik-Bastenaken-Luik. Daar is
het Di Luca die met de bloemen gaat lopen, Paulo valt net van het podium
en wordt vierde.
In de Ronde van Italië wedijvert de Krekel een paar keer voor de ritzege,
maar zonder succes. Hij rijdt de Giro uit op de 41ste plaats.
Vanaf september staat weer alles in het teken van het WK, deze keer in
Stuttgart. De Vattenfall Cyclassics in Hamburg eindigt op een massaspurt
en daarin is de Italiaan Alessandro Ballan, die eerder dat seizoen ook al
de Ronde van Vlaanderen won, de beste. Bettino wordt 7de.
In de Ronde van Spanje is het weer prijs in rit drie. In deze etappe van
Viveiro naar Luarca, wint hij de massaspurt en laat Freire, Davis en
Rebbellin achter zich. Meteen doet dat weer het beste verhopen voor het
WK.
Maar de voorbereiding op het WK en het WK zelf, baden in een ware
dopingsfeer. De organisatoren ven Stuttgart leggen een zwarte lijst aan
van alle renners die ooit in aanraking kwamen met doping en deze personen
zijn dan ook niet welkom. Onder meer wielergrootheden als Rudi Altig,
Gianni Bugno en Eddy Merckx prijken op de lijst. De UCI komt voor de
eerste keer tussen met de melding dat deze mensen wel welkom zijn. Op
diezelfde dat, op 26 september zendt de Duitse zender ZDF een reportage
uit over Patrick Sinkewitz, de Duitser waarvan tijdens de Tour bekend werd
dat hij betrapt werd op het gebruik van testosteron. Tijdens die bewuste
reportage verklaart Sinkewitz dat hij het spul geleverd kreeg van niemand
minder dan.Paolo Bettini. Naderhand trekt Sinkewitz zijn verklaring in
maar het kwaad is geschied. Meteen leggen de organisatoren de druk op de
uittredende wereldkampioen om niet te starten. De UCI moet weer
tussenbeide komen om de Italiaan startrecht te geven. Maar de
organisatoren trekken naar de rechter om de Krekel startverbod op te
leggen, maar halen er bakzeil.
Desondanks de sfeer van dopinggeruchten is het WK wel best het bekijken
waard. De wedstrijd komt traag op gang, maar de finale is weer zinderend.
In de laatste ronde ontsnappen vijf renners. Hun namen : de Rus Alexander
Kolobnev, de Duitser Stefan Schumacher, de Luxemburger Frank Schleck, de
Australiër Cadel Evans en de Italiaanse uittredende wereldkampioen Paolo
Bettini. Ze hebben een handvol seconden op het peloton, waaruit Rebbellin
nog poogt weg te rijden, maar op een zestal seconden blijft hangen. De
vijf rijden voor wat ze waard zijn en houden er een rotvaart in, alsof hun
leven ervan afhangt. Ze houden stand en in de spurt vloert Bettini zijn
vier medevluchters. Kolobnev en Schumacher mogen mee op het podium. Na een
week vol immense stress is de Italiaan uiteraard dolgelukkig en bij de
Italianen wordt een groot feest gebouwd. De krekel geeft met die
prestaties alle critikasters het nakijken en hij wordt dan ook van alle
blaam gezuiverd. Bettini sluit zijn seizoen af met een 103de plaats in de
Ronde van Lombardije en een 7de plaats in de tijdrit Milaan-Pistoia.
Het jaar 2008 lijkt wat op het vorige, maar dan zonder dopingperikelen. In
het voorjaar is hij ook weer present maar echt spraakmakende prestaties
levert hij niet. Maar waar hij kan , stelt hij zich ten dienste van de
ploegmaats. Hij heeft nog één objectief : nog één keer wereldkampioen
worden. De voorbereiding begint al vroeg met een ritzege in de Ronde van
Oostenrijk en eentje in de Ronde van Wallonië. In de Ronde van Spanje
haalt hij zelfs twee ritzeges. Maar hij is ook al met zijn verdere
toekomst als wielrenner bezig en voor 2009 wil De Krekel graag bij Quick
Step blijven. Maar manager Lefevere vindt zijn financiële eisen te hoog en
zegt geen geld te hebben. Maar een paar dagen trekt Lefevere de Duitser
Stefan Schumacher aan en dat zet kwaad bloed bij Bettini, die zich
beledigt voelt en zich afvraagt waarom er voor hem geen geld is en
voorSchumacher wel. Uit woede kijkt Bettini nog uit naar een ander team,
maar daags voor het WK in Varese hakt hij de knoop door. Het WK wordt zijn
laatste koers en daarna is het definitief gedaan.
Het WK zelf wordt gedomineerd door Belgen, Spanjaarden en Italianen en
naast Boonen is Bettini de absolute topfavoriet. In de finale ontsnapt een
kopgroep met aardig wat Italianen en vier Belgen. Het peloton met daarin
Tom Boonen en Paolo Bettini heeft de slag gemist en verachtert. De
opvolger van de Krekel zit vooraan. Met nog vier kilometer te gaan springt
vooraan Alessandro Ballan weg met een snoeiharde demmarage. De Belgen zijn
leeggereden en kunnen het gat dan ook niet meer dichtrijden. Ballan houdt
het en wordt de nieuwe wereldkampioen. Bettini eindigt zijn laatste
wedstrijd als 13de en deelt mee in de feestvreugde. Maar bij hem niet
meteen emotie om het einde van zijn loopbaan, hij laat het rustig over
zich heen gaan.
Maar het eigenlijke afscheid van zijn fans neemt hij in
de Zesdaagse van Milaan, die hij op zijn naam schrijft. Al ziet het er op
de openingsavond even dreigend uit, als hij tegen een muurtje rijdt en
zich blesseerde. Maar na wat verzorging in het ziekenhuis, kan de Krekel
terug naar de wielerpiste. Om er hard te koersen en voor de laatste keer
te genieten van de sfeer en zijn fans.
Lieven Vanpoucke
Paolo Bettini
4
Details:
Close
9e in Gesamtwertung GP Guillaume Tell, Schweiz
4e in Weltmeisterschaft, Straße, Nachwuchs, Lugano (Ticino), Schweiz
2e in 6. Etappe Ronde van Langkawi, (Tour de Langkawi), Malaysia
14e in Paris - Tours, Tours (Centre), Frankreich
1e in Coppa Placci, (Imola - San Marino), , Italien
2e in Amstel Curaçao Race, Niederländische Antillen
2e in Wiener Radfest, (Wien (b)), Wien (Wien), Österreich
1e in 4. Etappe Tour of California, San Luis Obispo (California), Vereinigte Staaten
Cycling Archives
Cykelsiderne
Radsportmuseum